کوچیک خان

فرنام جان یک وقت هایی  "باید هیچ کاری نکرد"، نه اینکه "نباید هیچ کاری کرد"؛ باید دست هایت را ستون شانه ات کنی و تمام روزمرگی هایت را، فکر هایت را سُر دهی پشت سرت، به جایی که دستت به دستشان و فکرت به وجودشان نرسد. بعد چشمانت را ببندی و با چشمان بسته زُل بزنی به دورترها، به افق های نیامده و رها شوی از قیدهای از خودت رسیده و تحمیلی به خودت... بعضی وقت ها واقعا باید هیچ کاری نکنی ... هیچ کاری   فرنام جان یک وقت هایی  "باید هیچ کاری نکرد"، نه اینکه "نباید هیچ کاری کرد"؛ باید دست هایت را ستون شانه ات کنی و تمام روزمرگی هایت را، فکر هایت را سُر دهی پشت سرت، به جایی ک...